#20: Liefde door de maag

De liefde van de man gaat niet door de maag.
Uiteraard helpt het regelmatig aanbieden van lekkernijen en verschilt dit ook bijzonder per exemplaar. Ik heb er één gehad die heel gelukkig werd van het bakken van frikandellen op nachtelijke tijdstippen, eentje die alleen rijstwafels met kipfilet at (dat was lekker makkelijk!) en ook aardappels met dikke jus is ooit een specialiteit van mij geweest. Momenteel is alles waar ‘spelt’ voor staat een garantie voor succes.

Mijn ‘spelt‘ man is sportief. Dat is natuurlijk heel gezond en ben ik trots op zijn prestaties. Overigens is dat ook vreemd, aangezien ik daar niets voor hoef te doen dan enkel een beetje enthousiast klappen en het zo nu en dan bereiden van pasta (spelt uiteraard). Mijn collega’s verdenk ik ervan dat ze het inmiddels niets meer interesseert wat zijn PR is en hoever meneer nu weer door de blubber heeft gerend. Daar trek ik mij uiteraard niks van aan en blijf steevast op maandagochtend aan iedereen verkondigen wat de resultaten van het afgelopen weekend zijn geweest.
Nee, de liefde van de man gaat om de afstandsbediening, een sportieve man gaat namelijk gepaard met sportieve televisie. In de afgelopen maanden heb ik zodoende allerlei nieuwe termen en begrippen geleerd. Vraag mij gerust alles over ‘chase patat’, waarvan gravel is gemaakt of met welk nummer Phil ‘the Power’ Taylor opkomt. Ja, echt, ook darts. En eerlijkheidshalve heb ik het zelfs wel eens zonder hem gekeken. De eerste keer dacht ik nog stiekem en heel voorzichtig de afstandsbediening van zijn borst te pakken toen hij in slaap was gevallen, maar direct vanachter zijn gesloten ogen klonk een “ik luister dit”, zoals ik die nog van mijn vader herinner.

Het is zondagmiddag. Hij komt na uren in de regen sport te hebben gekeken, verkleumd mijn woonkamer binnen. Hij ploft op de bank en mijn ‘verzorgingsalarmbellen’ gaan direct af. Eten erin, drankje erbij en de verwarming omhoog. Gelukkig weet hij zelf de afstandsbediening te vinden en kijken we vervolgens samen naar Roland Garros. Zo leer ik over diverse spins en het verschil in volleys. Uiteraard merk ik op dat de bespanning van het racket feilloos qua kleur aansluit bij een evenzo fluoriserend binnenbroekje. Dat is dan weer mijn bijdrage.
Als ik een uurtje later met een verregend smoeltje en een tasje lauwwarm eten binnenkom, hoor ik dat ze samen naar Nickelodeon hebben zitten kijken en dan weet ik het zeker. De afstandsbediening is de heilige graadmeter. Hoe lief je iemand vindt, laat je door middel van je kanaalkeuze zien. En speltbroodjes hebben ze toch niet bij de McDonalds…

#20_Liefde door de maag

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

%d bloggers liken dit: