Ik kreeg dit boek van één van mijn eigen BFF’s die (zeer terecht) vond dat ook ik wel het een en ander zou kunnen leren over ‘het loslaten wie je denkt te moeten zijn’. Diep voor in het zwembad, dat ben ik met je eens.
Ik heb Evy’s doosje met schattige post-its meegenomen en een pen die het niet blijkt te doen. Ik lees het voorwoord en ik lees de inleiding. Vierentwintig pagina’s en drie post-its verder, lees ik iets wat mijn aandacht grijpt: wanneer je een dip hebt, is het beschreven type (ik dus) geneigd het volgende te doen: Doorbijten, Inschikken en Ploeteren.
Maar men zou dus het volgende moeten doen: Duidelijkheid creëren, Inspiratie opdoen en Positieve actie ondernemen.
En dus besluit ik op deze helse woensdagmiddag in de herfstvakantie, temidden van al die schaamteloze mensen met kinderen die teveel decibellen produceren in een naar chloor stinkende omgeving, te doen wat ik zojuist leerde: inspiratie opdoen en positieve actie ondernemen.
Dag diep en deprimerend boek.
Hallo lief notitieblok.
Het diepe bewaren we wel voor buiten het zwembad…
