Genoeg vissen in de zee, op ieder potje past een dekseltje en geen hand vol maar een land vol. Zomaar wat loze kreten die je als vrijgezelle 35-plusser ongevraagd over je heen geworpen krijgt, wanneer blijkt dat je single bent. En omdat alleen ook maar zo alleen is en ik vorig jaar zeer content was met de uitkomst van online daten, besloot ik niet te lang geleden om mijzelf weer op de datingmarkt te gooien.
Ik blies mijn latente Tinder profiel nieuw leven in en nam ‘while at it’ een Happn profiel mee.
Allereerst Tinder, daar is toch wel een beetje het plebs van de vrijgezellen te vinden. Een aantal bekenden koppen kwamen weer voorbij, (ook) zij hadden blijkbaar nog niet de ware gevonden sinds mijn laatste bezoek. Na een paar swipes zag ik eindelijk een leuk, maar bekend gezicht. Het was een van de beste vrienden van mijn ex. Deze vriend had eerder een strikte kilometerzone (zo weet ik toevallig), maar blijkbaar had hij zijn werkgebied uitgebreid nu hij vanuit de Randstad dan nu ook tot hier in het Leusdense werd gesignaleerd. Ik appte uiteraard direct mijn ex en lachend en gierend besloten ‘wij’ om hem een groen hartje te sturen. Tot mijn grote schrik een match. Dat moest een vergissing zijn, want de ex van je vriend is nu eenmaal off limit. Gelukkig dacht hij er net zo over, want de hoeveelheden “sorry, man, ik had haar echt niet herkend” waren uiteindelijk niet aan te slepen.
Tindermannen poseren graag met een dier, zo heb ik gemerkt. Was het eerder nog een verdwaalde karper, tegenwoordig kom je daar niet meer mee weg, het lijkt een onderlinge wedstrijd wie met het meest exotische dier op de foto kan. Mijn oud klasgenoot heeft zich, puur vanuit journalistiek oogpunt, ook verdiept in Tinder en om zijn artikel wat kracht bij te zetten, stuur ik hem alle profielfoto’s met deze trend door. Hij heeft inmiddels een komodo varaan, emoe, krokodil, schildpad, gorilla, boa constrictor en oehoe in zijn mailbox zitten.
Ook had ik inmiddels een profiel op Happn’ opgetuigd, ongeveer gelijktijdig met mijn kerstboom. Deze app houdt je nauwlettend in de gaten en toont de mensen die letterlijk ‘je pad zijn gekruist’. Heel leuk, totdat je bij die enorm schele expat in de lift staat die aldus de app al acht keer je pad heeft gekruist, twee keer had geprobeerd om digitaal je aandacht te trekken en jij hem genadeloos de prullenbak in gooide. Dat maakt de weg naar de vierde verdieping ineens enorm lang en ongemakkelijk. Ik stond op het punt alle digitale cupido’s de deur uit te doen.
Tot ik vandaag las dat 3 januari blijkbaar de allerbeste dag is om online te daten. Een Londens onderzoek had dit uitgewezen en het stond in de Telegraaf, kortom: daar kan geen woord aan gelogen zijn. “Online datingplatforms zoals Tinder en Plenty of Fish zien op de eerste zondag van het nieuwe jaar een enorme piek” zo schreef men. Deze zin trok mijn aandacht omdat ik nog nooit van Plenty of Fish had gehoord. Ik zie mijzelf graag als ‘early adapter’ (ongeveer de enige marketing-term die ik heb onthouden van mijn opleiding) dus downloadde ik direct de applicatie en middels een ‘copy-paste’ van mijn andere profiel kon ik ongestoord rondkijken in deze vijver. Als Tinder de C&A op dating gebied is, dan is dit platform de kledingcontainer waarin ook beschadigd textiel mag worden gedeponeerd. Het vierde bericht dat ik kreeg was letterlijk “Hoi heb jij mis zin in een relatie?”.
Heb jij zin in een relatie? De wanhoop nabij. Nee, het niveau van Plenty of Fish is een hoop kibbeling en weinig kaviaar.
Inmiddels is het half twee, op zondag 3 januari. De meest ideale online date-dag. Ik schat zo in dat ik op dit tijdstip zeker niet de pareltjes uit de zee kan vissen en ach… Eigenlijk is het ook meer tijdverdrijf dan een serieuze zoektocht. Echte liefde hoop ik gewoon tegen het lijf te lopen. Morgen maar eens opletten of ik een leuke kerel met een krokodil onder zijn arm of oehoe op zijn schouder vanuit mijn raam voorbij zie lopen.
1 Reactie