Donderdagnacht. Vijf over twaalf. Vrijdag dus eigenlijk. Als ik de lichten heb uitgedaan in de woonkamer en de verwarming op achttien graden heb gedraaid, loop ik door de gang van mijn nieuwe appartement en loop naar mijn slaapkamer. Ik kan mijn bed niet in. Het is gevuld met twee slapende prinsessen. Het is het tweede logeerpartijtje van deze herfstvakantie. Daar ligt ze. Ze murmelt iets en droomt overduidelijk. Ik geef haar een kus op haar voorhoofd en zeg dat ik van haar houd. En dat het mij spijt. Vanavond nog viel ik tegen haar uit en stuurde haar huilend naar bed. Drie keer hetzelfde herhalen werkt mij enorm op mijn zenuwen. Ze kwam terug om haar excuus te maken en ik verwierp dat met de mededeling dat ‘spijt’ weinig waarde had als het te pas en te onpas wordt ingezet.
Ik herinner mij dat ik vroeger snel een ‘het spijt mij en ik zal het nooit meer doen’ riep als ik op mijn kop kreeg van mijn moeder. Mama vond het vervelend als ik zo reageerde, want zeg eerlijk: veel valt er daarna niet meer tegen in te brengen.
Mijn oma vindt mij enorm streng en vertelt mij regelmatig over de discussie tussen haar en opa. Opa vond dat oma veel te gemakkelijk was voor de kinderen en was van mening dat de kinderen ook wel eens konden helpen afwassen.
De logeer-vriendin van mijn dochter die gisteren in mijn bed lag (een ander dan vandaag overigens) vertelt dat zij thuis moet afwassen, stofzuigen en afstoffen. Voor vijftig cent per klus, dat wel. Mijn smurf ziet dit concept wel zitten en oppert zichzelf direct op als mijn nieuwe hulp in de huishouding.
Ik geef haar nog een kus en zeg haar dat het mij spijt en ze mompelt iets onverstaanbaars terug. Daar ligt ze. Mijn onvoorwaardelijke liefde, degene die mijn hele hart heeft en degene die het moet bezuren als ik kribbelig ben omdat ik niet het hele hart heb van iemand anders. Even kijk ik nog naar haar zoals ik dat als zeven jaar iedere avond doe. Dan kruip ik in haar hoogslaper en neem mij voor morgen aan haar uit te leggen dat de gebroken nacht ervoor op de bank mij een prikkelbaar moedermonster heeft gemaakt en dat ik spijt heb dat ik dat op haar afreageerde. En dat ik het nooit meer zal doen.
En ik neem mij voor dit niet zo vaak te herhalen dat het zijn waarde verliest.
En daarna mag ze afwassen…
